مبانی زبان شناسی ایرانی: زبان های دوره میانه و نو
Authors
abstract
مبانی زبان شناسی ایرانی: زبان های دوره میانه و نو. شورای ویراستاران: م. ن. باگالوبف، و. ن. افیموف، د.ای. ادلمان، سرویراستار: و. ن. افیموف، مؤسسة زبان شناسی فرهنگستان علوم روسیه، مسکو، مؤسسة ادبیات شرقی، 2008، 446 صفحه
similar resources
مبانی زبانشناسی ایرانی: زبانهای دوره میانه و نو
مبانی زبانشناسی ایرانی: زبانهای دوره میانه و نو. شورای ویراستاران: م. ن. باگالوبف، و. ن. افیموف، د.ای. ادلمان، سرویراستار: و. ن. افیموف، مؤسسة زبانشناسی فرهنگستان علوم روسیه، مسکو، مؤسسة ادبیات شرقی، 2008، 446 صفحه
full textبررسی جابهجایی واجی در زبان ایرانی میانه و ایرانی جدید
جابهجایی واجی ـ فرایندی که در آن ترتیب واجها معکوس میشود ـ موضوع مطالعات بسیاری بوده است. جابهجایی واجی میتواند منظم یا غیرمنظم باشد. این فرایند در حوزۀ واجشناسی، مطالعۀ همزمانی را به مطالعۀ در زمانی پیوند میدهد. هدف این مقاله، بررسی جابهجایی واجی در زبان فارسی معاصر و نیز به طور درزمانی در زبان پهلوی (ایرانی میانه) و فارسی معاصر است. پس از مقدمه، ماهیت فرایند جابهجایی واجی از دیدگاهه...
full textمبانی ادبی - زبان شناسی جری و تطبیق در تفسیر قرآن
تعمیم مفاهیم قرآنی و انطباق آنها درطول زمان بر شرایط و مصادیق جدید یکی از قواعد مهم تفسیری است که به جری و تطبیق شهرت دارد. اختصاص بخش مهمی از روایات تفسیری شیعه به این موضوع از یک طرف و نقدها و طعنهای برخی مخالفان بر این گونه روایات از طرف دیگر و نیز ارتباط وثیق این مسئله با خاتمیت و جاودانگی قرآن، مبناشناسی و تحلیل درست این قاعده ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی، مبانی...
full textاندیشه پایداری در نوشتارهای دوره میانه زبان های ایرانی
تاریخ و اساطیر ایرانی، صحن? نمایش نبردها و پایداری¬های مردم این سرزمین در برابر هجوم¬ها، ناراستی¬ها و ظلم و جوری است که در طول تاریخ بر آنان رفته¬است. از آن¬جا که منابع به¬جای- مانده از دور? میان? زبانهای ایرانی حاوی مطالبی همچون اساطیر، تاریخ، فرهنگ و دین است، واکاوی ومطالع? این متون موارد بسیاری از این گونه پایداری¬ها را ظاهر می¬سازد. نوشته¬های دور? میانه، سراسر بیانگر وجود دوگانگی و مبارز? ه...
صرف مجدّد تک صیغههای دورة میانه در دورة نو (یک تحوّل تاریخی زبان فارسی)
در زبان فارسی، فرایندی وجود دارد که درآن تکصیغههای دورة میانه دیگر به عنوان صیغة فعل شناخته نمیشوند، بلکه به عنوان عنصری بسیط، نه مشتق، در دستگاه فعلی پذیرفته و دوباره صرف میشوند. دلیل فرایند مذکور این است که با از بین رفتن برخی امکانات فعلی زبان فارسی، مانند شناسههای فعلی، صیغههای مختلفی که با استفاده از آن امکانات ساخته شدهاند و هنوز در زبان باقی ماندهاند به صورت لغات بسیط و قالبی در...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
زبان و زبان شناسیPublisher: انجمن زبان شناسی ایران
ISSN
volume 7
issue 14 2011
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023